Trening funkcjonalny – czym jest i dlaczego warto go uprawiać?

Ci, którzy chcą poprawić ogólną kondycję, koordynację ruchową i sprawność ciała bez wykonywania zaawansowanych ćwiczeń i rozbudowywania masy mięśniowej mogą sięgnąć po trening funkcjonalny. Jest on na tyle prosty, że może wykonywać go każdy – bez ograniczeń wiekowych czy zdrowotnych. Dzięki ogólnemu wzmocnieniu organizmu oraz rozgrzaniu partii mięśniowych trening funkcjonalny polecany jest również sportowcom. Dzięki niemu rozwijają się cechy motoryczne, a osoba ćwicząca jest lepiej chroniona przed kontuzjami.

Czym jest trening funkcjonalny?

Trening funkcjonalny stanowi zespół ćwiczeń, opracowanych pod konkretne potrzeby. Składa się z krótkich, choć bardzo intensywnych (trwających od 45 do 90 sekund) serii ćwiczeń, po wykonaniu których osoba ćwicząca od razu przystępuje do następnych. Do ich wykonywania wykorzystuje się przyrządy powszechnie stosowane w fitness klubach, między innymi piłki lekarskie, sztangi, skakanki, worki, taśmy czy gumy. Regularnie uprawiany trening funkcjonalny przynosi efekty w postaci poprawy kondycji, ogólnego wzmocnienia ciała bez widocznej rozbudowy mięśni. Z uwagi na sporą intensywność ćwiczeń wystarczy wykonywać je nie częściej niż trzy razy w tygodniu.
Fizjoterapia w sporcie. Jak pomaga rozwinąć cechy motoryczne?
Czy wiesz, że rozwijanie cech motorycznych sportowca często może być ograniczone przez brak stabilizacji centralnej (SC)? Jaką rolę może więc odegrać fizjoterapia w sporcie? Zadaniem fizjoterapeuty jest znalezienie nieprawidłowości i stworzenie takiego programu ćwiczeń, który umożliwi wzrost siły, mocy i wytrzymałości w słabych ogniwach aparatu ścięgnisto-mięśniowego. Dobrze opracowany trening funkcjonalny pomoże sportowcowi wykorzystać maksymalnie potencjał, jeśli chodzi o jego cechy motoryczne. Zachowanie odpowiedniej stabilizacji centralnej dolnego kwadrantu ciała (tułowia, miednicy i kończyn dolnych) możliwe jest dzięki zrównoważonemu napięciu pomiędzy mięśniami głębokimi, inaczej stabilizacyjnymi, a mięśniami powierzchownymi, które odpowiadają za ruch w stawie. Mięśnie posturalne i ruchowe ściśle ze sobą współdziałają. Jakiekolwiek ich zaburzenie czy nierównowaga mięśniowa mogą prowadzić do przeciążeń i urazów aparatu ruchu sportowca.

W jaki sposób trening funkcjonalny pozwala chronić sportowca przed urazami?

Układ SC dolnej części tułowia tworzą: krótkie mięśnie zaopatrujące odcinek piersiowo-lędźwiowy kręgosłupa, mięśnie brzucha (głównie mięsień poprzeczny), przepona, mięśnie dna miednicy oraz powięź piersiowo-lędźwiowa. Niezwykle istotna jest również stabilizacja stawów biodrowych. Im lepiej uda się zsynchronizować działanie stabilizatorów tułowia z mięśniami wywołującymi ruch w stawie biodrowym, tym mniejsze ryzyko kontuzji. Stabilność kręgosłupa i miednicy umożliwia przenoszenie obciążeń w bezpieczny sposób, co chroni stawy przed przeciążeniami (nadmierną kompresją bądź skręceniami). Wieloletnie obserwacje fizjoterapeutów pokazują, że chroniczne skręcenia stawu skokowego, ból biodra, nadwyrężenia mięśni kulszowo-goleniowych, przywodzicieli, bóle w stawie rzepkowo-udowym są skutkiem zaburzeń S.C. dolnego kwadrantu. Dlatego w trening sportowca powinno wplatać się elementy stabilizacji. Stworzy to solidną podstawę, na której można budować aktywność ruchową. Fizjoterapia w sporcie pozwala ograniczyć ryzyko bolesnych i trudnych do wyleczenia urazów.
Chcesz wiedzieć więcej? Zadzwoń lub napisz.
Postaramy się rozwiać wątpliwości oraz zaplanować leczenie.